De muur

S'morgen om negen uur verzamelen in de lobby van het Hotel.
Het zou wel eens koud kunnen zijn boven op de muur dus voor de zekerheid maar wat extra's meegenomen. De rit duurde zo'n anderhalf uur en we zijn gelukkig even gestopt om te plassen. Zhuangetje moet nog even door gaan krijgen dat hij niet bij het minste geringste op zijn wenken wordt bediend en dat hij soms even moet wachten voor dat hij ergens naar de wc kan. In China is het normaal dat je kinderen gewoon even in een perkje of op het gras laat plassen maar we willen die gewoonte echt wel hebben afgeleerd voordat we thuis zijn. Ik zie hem al staan in het perkje van de buurman of op het grasveld voor het bejaardenhuis :-)
In het tehuis waar hij vandaan komt was er gelegenheid genoeg en kan je direct naar de wc als het moet.
We zeggen nu soms dat hij even moet wachten en gaan dan een paar minuten later alsnog.
Op de hotelkamer is dat ook geen probleem en kan hij direct. Je denkt dan dat er heel wat komt maar het is bijna verdampt voordat het de pot raakt :-)
Maar hij kan het ook op een brullen zetten als het te lang duurt want ophouden heeft hij dus niet geleerd
en huilt dan behoorlijk. De tranen bij elkaar opgeteld is soms bijna al meer maar krijg hem maar weer eens stil.
Soms moet hij ook echt wel hoor ;-) dus zo snel mogelijk dan maar, maar dan moet je soms ook even wachten.
Sommige wc's hebben alleen maar van die hurk toiletten net als in Frankrijk en nou niet echt schoon. Net als ik hem wel eens een enkele keer op het gras laat plassen, pak ik hem op en houd hem bijna horizontaal. Eén arm om zijn borstkast en de ander arm om zijn benen.
Zo houd ik zelf de controle van hoe en waar het e.e.a beland. Maar belangrijker is nog dat dan mijn schoenen droog blijven en ook die van hem incl. zijn broek.
Sorry hoor, maar als vader met zoon moet je een beetje creatief zijn, toch?

Goed. Maar waar hadden we het over? O ja, de Chinese muur:-)
Het landschap onderweg is vlak. Als je door de dorpjes heen rijdt zie je soms wel wat perkje of parkjes maar ziet alles er een beetje vervallen uit.
Ook de voor Chinese toeristische trekpleisters zoals de restaurantjes van een riviertje waar we lang reden nodigt nou niet echt uit. Voor ons althans want per jaar komen er in die streek zo'n 20 miljoen Chinezen per jaar!! Het lijkt een beetje op Frankrijk maar dan nog iets minder en je vraagt jezelf af wat hier nou te beleven valt.

De oogst is net binnen gehaald en er ligt soms een hoop langs de kant van de weg te drogen zoals mais en verse groente. Of beter gezegd, in dit geval óp de weg!
Naarmate we dichter bij onze bestemming komen wordt het landschap ook wat heuvel en bergachtiger.

Bij aankomst mochten we met de bus helemaal doorrijden totdat we niet meer verder konden. De eerste parkeerplaats mochten we overslaan omdat we geadopteerde kinderen
bij ons hadden. Een soort VIP behandeling. Ook konden we bij dit stuk van de muur met een kabelbaan omhoog wat niet overals het geval is.
Toch wel bijzonder om daar nu eens te staan en dan te bedenken dat hij zo'n 6000 km lang is.
De poorten en schuilplekken geven mooie doorkijkjes en het is een mooi verplicht nummer.

Daarna hebben wel nog lekker ergens met elkaar gegeten en kwamen moe maar voldaan weer aan in ons hotel.

Toch wel bijzonder om dit op ons lijstje er bij te kunnen schrijven.

Liefs, van ons allen.