Alle knuffels huilen
Door: Papa en Mama
Blijf op de hoogte en volg David en Pauline
24 December 2011 | Nederland, Boskoop
Dag lieve allemaal,
Wat lijkt het al lang geleden dat we thuis kwamen, maar eigenlijk is het nog maar kort geleden. Nog maar 2 maanden geleden landen we met ons mannetje op Nederlandse bodem. We hebben het gevoel dat we met een enorme vaart alle leeftijd gerelateerde dingen en misschien ook wel adoptie gerelateerde dingen hebben doorleeft, beleeft.
in China:
- met schoenen aan slapen dat was je enige houvast.
Jezelf op de grond gooien en heel, heel hart krijsen als je je zin niet kreeg.
Mama mogt niet met papa knuffelen.
Je hoofd achterover laten vallen en ogen dicht als je het niet met ons eens was, dat is handig want dan ben je er even niet. :-)
- Maar als papa of mama bijv. hun teen stoten tegen iets moest je er perse een kus op geven.
-In je slaap ging je rechtop in je bedje staan en riep van alles, mama en papa schrokken zich een hoedje.
Om de vijf minuten wilde je drinken.
En dus ook plassen.Papa en mama hebben nog wel eens als 2 vreemde eenden de metrostations van Beijing door gerend om je op tijd bij een toilet te krijgen, waar je er dan 2 druppels uitperste, ja duh.Je keek namelijk of je het echt niet meer kon houden en soms zetten je het ook op een brullen.
Thuis
Papa, mama en Wei-Wei! Dat is zo belangrijk voor je. Tsjonge wat heb je ons uitgetest, maar wat ben je toch lief. Met je schaterlach en grapjes die je zo maar zelf verzint.
De eerste weken thuis probeerde je je zin te krijgen door heel hard te gaan huilen met krokodillen tranen :-). Soms voer je de" ik plas lekker in mijn broek of naast de pot oorlogsvoering" eens kijken hoe ze daar op reageren. (ik ben zindelijk en kan zelfs alleen naar het toilet)
Dat moest, want ik wilde om de 10 min naar de WC met papa of mama want dan had ik tenminste aandacht. Als papa en mama met elkaar praten, als we zitten te eten, als ik tanden poets als we in de super markt lopen. Als mama toevallig naar de wc moet.
Sinds ik alleen naar de wc moet hoef ik niet meer zo vaak want dat is maar saai!Toch jammer dat ze er achter kwamen dat ik dat heel goed alleen kan, ik trek zelf de wc door en was mijn handjes aan de kraan.
Krijsen heb je niet meer gedaan. Ook je zelf op de grond gooien doe je niet meer. Nu ga je op de bank liggen met je neus in de kussens maar na 2 min ben je al weer het mannetje :-). Nu mag mama wel met papa knuffelen en als je met een van ons knuffelt roep ja al snel SAMEN en dan wordt het een mama, papa en Wei Wei knuffel.
Nu heb je al een poosje het NEE ontdekt maar ja dat hoort er bij.
En brutaal zijn kan je ook heel goed!
Maar sorry zeggen ook.
Sinds kort slaap je in de nacht heerlijk door en hoef je niet om de 20 min naar het toilet (de volhouder wint.
Nu hebben de laatste week alle knuffels verdriet en moeten ze huilen (aap,Hazeltje,kikker, konijntje). Dat zeg je dan heel lief. "Aap moet huilen" zeg je dan. Ooo waarom moet aap dan huilen? Ja, um, um, knie doet au!! Ooo heeft hij verdriet? Ja! en en knijn, en....en azeltje en... en kikketje!
Zou dat spiegelen zijn? Dan troosten we de hele beesten boel maar weer en krijgen ze allemaal een zoen op de knietjes.Waarop jij een grote grijns op je gezichtje tovert.
Soms moet Zhuang echt plotseling heel verdrietig huilen. Nee geen nep tranen, geen tranen omdat hij zijn zin niet krijgt, maar tranen van.. ja van wat eigenlijk? Tranen met snikkende uithalen.... dan wiegen we en troosten we en laten hem huilen totdat het weer over is. Verwerking, realiseren van, en accepteren van dingen die in je korte jonge leventje gebeuren en waar je niet zelf om gevraagd hebt!
Voelt hij zich veilig bij ons, ja we denken van wel. Voelt hij zich thuis bij ons, ja we denken van wel! Is het besef gekomen dat hij bij ons hoort en wij zijn papa en mama zijn, JA, we denken van wel.
Als we thuis komen zegt hij "ons huis! Tommy's huis!Mama, papa, Wei Wei! Soms zegt hij dan stellig Wei Wei niet huis! waarop wij dat natuurlijk meteen moeten aanvechten!
En heel hard moeten zeggen "jawel hoor, Dit is ook Wei Wei zijn huis, mama, papa en Wei Wei !"
Dan zegt hij zacht:
"en Tommy"
Ja, lieve, lieve schat, mama, papa, Wei Wei en...Tommy's huis.
Liefs,Pauline
Wat lijkt het al lang geleden dat we thuis kwamen, maar eigenlijk is het nog maar kort geleden. Nog maar 2 maanden geleden landen we met ons mannetje op Nederlandse bodem. We hebben het gevoel dat we met een enorme vaart alle leeftijd gerelateerde dingen en misschien ook wel adoptie gerelateerde dingen hebben doorleeft, beleeft.
in China:
- met schoenen aan slapen dat was je enige houvast.
Jezelf op de grond gooien en heel, heel hart krijsen als je je zin niet kreeg.
Mama mogt niet met papa knuffelen.
Je hoofd achterover laten vallen en ogen dicht als je het niet met ons eens was, dat is handig want dan ben je er even niet. :-)
- Maar als papa of mama bijv. hun teen stoten tegen iets moest je er perse een kus op geven.
-In je slaap ging je rechtop in je bedje staan en riep van alles, mama en papa schrokken zich een hoedje.
Om de vijf minuten wilde je drinken.
En dus ook plassen.Papa en mama hebben nog wel eens als 2 vreemde eenden de metrostations van Beijing door gerend om je op tijd bij een toilet te krijgen, waar je er dan 2 druppels uitperste, ja duh.Je keek namelijk of je het echt niet meer kon houden en soms zetten je het ook op een brullen.
Thuis
Papa, mama en Wei-Wei! Dat is zo belangrijk voor je. Tsjonge wat heb je ons uitgetest, maar wat ben je toch lief. Met je schaterlach en grapjes die je zo maar zelf verzint.
De eerste weken thuis probeerde je je zin te krijgen door heel hard te gaan huilen met krokodillen tranen :-). Soms voer je de" ik plas lekker in mijn broek of naast de pot oorlogsvoering" eens kijken hoe ze daar op reageren. (ik ben zindelijk en kan zelfs alleen naar het toilet)
Dat moest, want ik wilde om de 10 min naar de WC met papa of mama want dan had ik tenminste aandacht. Als papa en mama met elkaar praten, als we zitten te eten, als ik tanden poets als we in de super markt lopen. Als mama toevallig naar de wc moet.
Sinds ik alleen naar de wc moet hoef ik niet meer zo vaak want dat is maar saai!Toch jammer dat ze er achter kwamen dat ik dat heel goed alleen kan, ik trek zelf de wc door en was mijn handjes aan de kraan.
Krijsen heb je niet meer gedaan. Ook je zelf op de grond gooien doe je niet meer. Nu ga je op de bank liggen met je neus in de kussens maar na 2 min ben je al weer het mannetje :-). Nu mag mama wel met papa knuffelen en als je met een van ons knuffelt roep ja al snel SAMEN en dan wordt het een mama, papa en Wei Wei knuffel.
Nu heb je al een poosje het NEE ontdekt maar ja dat hoort er bij.
En brutaal zijn kan je ook heel goed!
Maar sorry zeggen ook.
Sinds kort slaap je in de nacht heerlijk door en hoef je niet om de 20 min naar het toilet (de volhouder wint.
Nu hebben de laatste week alle knuffels verdriet en moeten ze huilen (aap,Hazeltje,kikker, konijntje). Dat zeg je dan heel lief. "Aap moet huilen" zeg je dan. Ooo waarom moet aap dan huilen? Ja, um, um, knie doet au!! Ooo heeft hij verdriet? Ja! en en knijn, en....en azeltje en... en kikketje!
Zou dat spiegelen zijn? Dan troosten we de hele beesten boel maar weer en krijgen ze allemaal een zoen op de knietjes.Waarop jij een grote grijns op je gezichtje tovert.
Soms moet Zhuang echt plotseling heel verdrietig huilen. Nee geen nep tranen, geen tranen omdat hij zijn zin niet krijgt, maar tranen van.. ja van wat eigenlijk? Tranen met snikkende uithalen.... dan wiegen we en troosten we en laten hem huilen totdat het weer over is. Verwerking, realiseren van, en accepteren van dingen die in je korte jonge leventje gebeuren en waar je niet zelf om gevraagd hebt!
Voelt hij zich veilig bij ons, ja we denken van wel. Voelt hij zich thuis bij ons, ja we denken van wel! Is het besef gekomen dat hij bij ons hoort en wij zijn papa en mama zijn, JA, we denken van wel.
Als we thuis komen zegt hij "ons huis! Tommy's huis!Mama, papa, Wei Wei! Soms zegt hij dan stellig Wei Wei niet huis! waarop wij dat natuurlijk meteen moeten aanvechten!
En heel hard moeten zeggen "jawel hoor, Dit is ook Wei Wei zijn huis, mama, papa en Wei Wei !"
Dan zegt hij zacht:
"en Tommy"
Ja, lieve, lieve schat, mama, papa, Wei Wei en...Tommy's huis.
Liefs,Pauline
-
24 December 2011 - 16:04
Gerard En Bianca:
Sjaloom,
Wat een mooi verhaal en zeker bijzonder dat hij steeds meer gaat hechten aan jullie ,wij hopen dat alles voorspoedig zal gaan .
Nou verder fijne feestdagen met de kleine man geniet er van deze eerste kerst met zn drieen !
Gerard en Bianca -
30 December 2011 - 06:14
Rene En Karen Te Poel:
Fijn om te lezen dat het zo goed gaat!! Een echte peuter/kleuter als je het zo leest.Door jullie verhaal te lezen fantaseren wij er helemaal op los hoe het straks met Xem Tao zal gaan.
wij wensen jullie een hele mooie jaarwisseling en een fantastisch 2012 toe, maar dat zal vast wel lukken met jullie prachtige zoon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
