Terug in Beijing

Dag Allemaal,

Het heeft even geduurd maar we waren een beetje verwend met gratis internet op onze kamer in Nanjing.

We zijn door Michael en Melody op het vliegtuig gezet en hebben bij de gate afscheid genomen.
De vlucht vanuit Nanjing is goed verlopen en Zhuang-Wei vind volgens mij niets eng. Hij heeft geen kik gegeven en had soms meer oog voor de volume knopjes in de stoelleuning van zijn stoel dan voor het uitzicht. Bij de start hield ik hem wel even in de gaten en was benieuwd hoe hij daar op zou reageren. Hij verblikte of verbloosde niet keek of het cijfertje op het display in mijn leuning hetzelfde was als die van hem.
Pauline vind vliegen sowieso niets en zou het liefst zelf achter de stuurknuppel gaan zitten. Controle hè.
Er stond een stevige wind bij de landing en hadden wat last van wat turbulentie. Zhuang had dan ook geen beter moment kunnen uitkiezen om te zeggen dat hij moest plassen.
Pauline die al enigszins groen was aangelopen zat aan het gangpad en ging met hem naar het toilet. Tja, wat moet, moet. Papa was nog even druk bezig om nog wat mooie filmpjes te schieten voor het nageslacht. Nou zit er wel een beeld stabilisator op mijn camera maar niet op het toilet. Er staat vermoedelijk nu ook een stuk van het raamkozijn op maar dat knippen we er wel weer uit. Bij Pauline op het toilet ging dat wat lastiger.
Zhuang moest ze een klein beetje op tillen om met zijn 'urine-uitlaat-systeempje' boven de rand van de pot uit komen. Normaal red hij dat net als hij op zijn tenen staat maar in dit geval heeft de bouwkundig ingenieur van het vliegtuig daar geen rekening mee gehouden. Zitten bij het plassen wil hij niet.

Met één hand hem om zijn middel vasthouden en met de ander arm zwaaiend door de lucht om maar iets van houvast te vinden probeerde ze staande te blijven met onze piemelende jongen. Even dacht ze dat we al met alle wielen op de grond stonden maar het was weer zo'n luchtzak waar we inzaten. de normale schoonmaakprocedure is verder dan ook maar gauw afgebroken ;-) om maar weer veilig vastgesnoerd te zitten in de stoel.
Papa was nu toch ook wel een beetje bezorgd om het toilet uitstapje maar gelukkig was er geen spoor van enig lekkage of andere ongelukken te zien.
5 minuten later stonden we stil op de grond. alle Chinezen hebben dat de rare gewoonte om dan maar op te staan en gelijk alle bagage te voorschijn te halen. We waren nog lang niet bij te terminal en de route naar het toilet was volledig geblokkeerd. Opnieuw moest Zhuang plassen maar dit was nu gelijk een mooi moment om hem wat langer zijn plas te laten proberen op te houden.
Bij het minste of geringste werd hij in het tehuis waarschijnlijk naar de wc gebracht. Op de eerste avond dat hij bij ons was moest hij om de 20 minuten en dachten dat hij wat aan zijn blaas of nieren zou hebben, Dit is gelukkig nu niet meer zo.
Dus het wat langer ophouden zou geen probleem moeten zijn ook omdat hij net was geweest. We zeiden dan ook dat het even moest wachten. Het vliegtuig taxiede inmiddels al weer maar dat maakte hem niet uit. Wat met wat protest begon eindige uiteindelijk met een hevige huilbui waarbij de riem die om zijn middel zat plots wat hoger zat. Meneer wilde onder zijn riem door uit de stoel waarbij wij het gevoel hadden dat alle Chinese mede passagiers vanaf rij 1 tot en met rij 34, waar wij zaten. ons aan zat te kijken. We konden er ook niet door want het gangpad naar de wc was nog steeds geblokkeerd.
Gelukkig is de rij Chinezen die in het gang pad stonden 'lief' lachend in elkaar geschoven waarna het toilet kon worden bereikt. Vermoedelijk toch wat spanning of iets dergelijks want het was de moeite waard ;-)

We ontmoeten Grace weer op het vliegveld en bracht naar de taxi om ons weer naar het Hotel te brengen. S'middags hebben we met haar nog afgesproken om alle papieren die weer allemaal hadden verzameld ( of eigenlijk Michael ) te controleren. Woensdag gaat de hele papier winkel naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Dus morgen staat er ook nog niet zo veel op het programma.

Wei-Wei had vandaag een uit-test-bui. Hij heeft het twee keer flink op een brullen gezet omdat hij zijn zin niet kreeg. Hij wil alles nog een keer doen nadat we hebben gezegd dat het de laatste keer is.
Met wat stoeien of lekker achter elkaar aan zitten zeggen we dan altijd met onze wijsvinger omhoog: nog één keertje, waarna hij dat uiteraard ook zelf moet herhalen wat heel grappig klinkt :-)

Bij het steeds oppakken en neerleggen van de hoorn van de telefoon wilde ik deze afpakken waarna hij hem stevig vast hield en wel eens wilde zien wie de baas was.
Dat verloor hij natuurlijk waarna ik een aantal keer het woord papa voorbij hoorde komen. De rest was Chinees dus dat verstond ik niet. Ik denk dat ik even niet de liefste papa van de wereld was maar de boodschap was duidelijk.

Daarna heeft hij een soort van overdreven bij alles gevraagd of iets mocht en wilde vooral weer bevestiging in alles wat hij had gedaan. Hij wilde op me en aan me hangen. Hij wees me zelfs op een tissue met wat druivenpitjes die hij netjes in de prullenbak had gegooid. De prullenbak stond gewoon naast hem en als hij iets weg wil gooien dan loopt hij er normaal gesproken gewoon heen. Natuurlijk was dat goed van hem ;-) waarna alles weer over was. Ook met Pauline heeft hij een soortgelijke aanvaring gehad waarna hij haar ook een druif bracht als hij er zelf één nam om het weer goed te maken. De druiven hebben we gewoon lekker op tafel staan en hij vind ze heerlijk.

Dit soort gedrag is goed. De eerst paar dagen kunnen adoptie kinderen een soort van 'te gehoorzaam' zijn om hun nieuwe ouders een plezier te doen. Een stukje angst zit hier natuurlijk ook achter om misschien niet weer alleen te worden gelaten. We hebben dan ook nog weinig van dit soort dingen mee gemaakt.
Uiteindelijk veranderd er niet zo gek veel dan dat hij nu, denken we meer zichzelf aan het worden is. En het blijf een schatje en een (b)engeltje :-)

Morgen zal ik eens kijken of ik er weer een nieuw filmpje op kan zetten dus houd het in de gaten.

Veel liefs Pauline en David.

Ja,misschien dat ik (Pauline) dan ook nog een stukje mag schrijven.:-}