Nog een paar uurtjes
Door: Papa en Mama
Blijf op de hoogte en volg David en Pauline
14 Oktober 2011 | China, Nanjing
Dag lieve allenmaal.
Toch nog even even wat letters vanuit Nanijng.
Deze morgen hebben een klein beetje kunnen uitslapen. De wekker ging nu gewoon optijd af en ik ( David ) heb lekker kunnen slapen zonder nachtelijke onderbrekingen en stunt actie van mijn vrouw. :-)
( Brenda:Pauline heeft hard om je moeten lachen!!)
Vanmiddag is Michael langs geweest en we hebben er weer een paar kilo aan papier bij gekregen. Allerlei documenten die weer voor een groot deel hopelijk in Beijing weer kwijt zijn. Gelukkig hebben we voor Wei-Wei een koffer erbij gekocht zodat we die ook vol kunnen storten.
Maar het belangrijkste is dat we nu ook zijn paspoortje hebben gekregen!!!
Met de rest van de papierwinkel moeten naar de Nederlandse ambassade in Beijing.
We hebben de meeste spullen nu gepakt om morgen snel te kunnen vertrekken. Wel vreemd om deze plaats te verlaten na alles wat we hebben meegemaakt. Maar we willen ook wel graag hier nu weg, weg en naar huis.
Zhuang ligt net weer in bed. Het is een beetje later geworden dan gedacht maar dat hebben elke ouders wel eens, toch, toch?
Het is onvoorstelbaar hoe snel hij de dingen oppikt. Elke keer denken we soms even van wat gaat hij nu weer voor iets onverwachts en ondeugends uithalen of wat zal er eens aangaan. Tot nu toe nog niets van dat alles. Hij is wel heeel erg nieuwsgierig maar als hij weet dat iets niet mag dan heeft hij dat over het algemeen snel geleerd. De lichtschakelaars blijven soms toch nog aan en uitgaan en daar mee gaat ook de stroom van een aantal stopcontacten eraf. Weg internet verbinding want het modem valt dan ook uit. De Skypers onder ons hebben dat al eens gemerkt.
Vanavond na het tandenpoetsen had ik zijn korte pyjamabroekje aangetrokken maar had niet gezien dat hij met twee beentjes door één pijp zat. Het luide "Mama, Mama" volgde met een Big Smile op zijn gezicht. Mama natuurlijk lachen waarop hij even de show moest stelen door even een rondje door de kamer te paraderen via het bankstel terug op het bed. Prachtig. Daarna ( en dat wilde ik dus eigenlijk vertellen ) moest hij zijn bedje in. Hij wilde terug rennen naar de bank maar dat vonden wij niet goed. Het was nú echt tijd om te gaan slapen. Een beetje verschrikt stond hij al bijna bij de op bank.
Ook wij stonden (weer) even verschrikt van wat hij nu zou gaan uithalen.
Weer interpreteerden wij zijn gedrag verkeerd. Omdat je elkaar niet verstaat is het contact vaak op eerdere op één volgende handelingen gebaseerd. Regelmaat en dingen herhalen. Met die formule heb je dan een hele hoop worden niet meer nodig.
In het Chinees zij hij dat eerst het gordijnen ritueel nog moest worden afgehandeld.
Ach ja, dom van ons om dat te vergeten. Hij staat op de bank voor het raam en wij moeten dan eerst de vitrage en daarna de overgordijnen aangeven waarna hij ze verder dicht trekt. Voordat ze dan helemaal dicht zijn zwaaien we met z'n drieën naar buiten en zeggen dan:
"Dag wereld, lekker slapen, tot morgen"
Zeker vanaf de tiende verdieping is dit helemaal super. Dit hebben we misschien twee of drie keer eerder gedaan. Dus dat moest nu ook. Ongelofelijk dat dat er zo snel in zit. Zo zijn er nog tal van dat soort dingen.
Ik was nog even een beetje boos geworden omdat hij maar lag te zingen en te draaien in zijn bedje. Een paar keer had ik hem zonder wat te zeggen terug onder de dekens gestopt maar hij bleef dit volhouden. Ik heb hem even kort beet gepakt en streng aangekeken. Hij grinnikte nog wat maar op een andere toon dan ervoor en bergreep de boodschap. Toch moeilijk om je dan nog goed te houden :-) met dat smoeltje van hem.
Ik liep nog wat rond en drie minuten later klonk het heel zachtje "papa, papa". Zij hoofdje net boven de houten spijltjes uit. Ga maar weer lekker liggen en lekker slapen, zei ik zacht. Hij liet zijn hoofdje weer zakken. binnen een minuut klonk weer, 'mama, papa'. Ik ben maar even naar hem toe gegaan en begreep de boodschap. Hij wilde alleen nog maar even weten of ik boos was. Natuurlijk niet en heb hem een zoen op zijn bolletje gegeven en is daarna heerlijk zonder te tuteren in slaap gevallen. Heerlijk! Ook dat hoort erbij.
We zijn God dan ook dankbaar voor op welke manier dit alles nu gaat. Het lijken soms allemaal kleine dingen maar ze zijn voor ons van zo'n wezenlijk belang. Vanaf de eerste ontmoeting tot nu toe is het zo verbazingwekkend wat voor een kereltje het is en hoe God heeft voorzien in alles en hoe alles lijkt te passen.
Ook onze gids is toffe kerel en regelt echt alles. Nu is dat ook wel zijn werk maar zijn persoonlijkheid komt daar ook nog eens bij.
En dát heb je niet voor het uitzoeken ;-)
Tot in Beijing.
Toch nog even even wat letters vanuit Nanijng.
Deze morgen hebben een klein beetje kunnen uitslapen. De wekker ging nu gewoon optijd af en ik ( David ) heb lekker kunnen slapen zonder nachtelijke onderbrekingen en stunt actie van mijn vrouw. :-)
( Brenda:Pauline heeft hard om je moeten lachen!!)
Vanmiddag is Michael langs geweest en we hebben er weer een paar kilo aan papier bij gekregen. Allerlei documenten die weer voor een groot deel hopelijk in Beijing weer kwijt zijn. Gelukkig hebben we voor Wei-Wei een koffer erbij gekocht zodat we die ook vol kunnen storten.
Maar het belangrijkste is dat we nu ook zijn paspoortje hebben gekregen!!!
Met de rest van de papierwinkel moeten naar de Nederlandse ambassade in Beijing.
We hebben de meeste spullen nu gepakt om morgen snel te kunnen vertrekken. Wel vreemd om deze plaats te verlaten na alles wat we hebben meegemaakt. Maar we willen ook wel graag hier nu weg, weg en naar huis.
Zhuang ligt net weer in bed. Het is een beetje later geworden dan gedacht maar dat hebben elke ouders wel eens, toch, toch?
Het is onvoorstelbaar hoe snel hij de dingen oppikt. Elke keer denken we soms even van wat gaat hij nu weer voor iets onverwachts en ondeugends uithalen of wat zal er eens aangaan. Tot nu toe nog niets van dat alles. Hij is wel heeel erg nieuwsgierig maar als hij weet dat iets niet mag dan heeft hij dat over het algemeen snel geleerd. De lichtschakelaars blijven soms toch nog aan en uitgaan en daar mee gaat ook de stroom van een aantal stopcontacten eraf. Weg internet verbinding want het modem valt dan ook uit. De Skypers onder ons hebben dat al eens gemerkt.
Vanavond na het tandenpoetsen had ik zijn korte pyjamabroekje aangetrokken maar had niet gezien dat hij met twee beentjes door één pijp zat. Het luide "Mama, Mama" volgde met een Big Smile op zijn gezicht. Mama natuurlijk lachen waarop hij even de show moest stelen door even een rondje door de kamer te paraderen via het bankstel terug op het bed. Prachtig. Daarna ( en dat wilde ik dus eigenlijk vertellen ) moest hij zijn bedje in. Hij wilde terug rennen naar de bank maar dat vonden wij niet goed. Het was nú echt tijd om te gaan slapen. Een beetje verschrikt stond hij al bijna bij de op bank.
Ook wij stonden (weer) even verschrikt van wat hij nu zou gaan uithalen.
Weer interpreteerden wij zijn gedrag verkeerd. Omdat je elkaar niet verstaat is het contact vaak op eerdere op één volgende handelingen gebaseerd. Regelmaat en dingen herhalen. Met die formule heb je dan een hele hoop worden niet meer nodig.
In het Chinees zij hij dat eerst het gordijnen ritueel nog moest worden afgehandeld.
Ach ja, dom van ons om dat te vergeten. Hij staat op de bank voor het raam en wij moeten dan eerst de vitrage en daarna de overgordijnen aangeven waarna hij ze verder dicht trekt. Voordat ze dan helemaal dicht zijn zwaaien we met z'n drieën naar buiten en zeggen dan:
"Dag wereld, lekker slapen, tot morgen"
Zeker vanaf de tiende verdieping is dit helemaal super. Dit hebben we misschien twee of drie keer eerder gedaan. Dus dat moest nu ook. Ongelofelijk dat dat er zo snel in zit. Zo zijn er nog tal van dat soort dingen.
Ik was nog even een beetje boos geworden omdat hij maar lag te zingen en te draaien in zijn bedje. Een paar keer had ik hem zonder wat te zeggen terug onder de dekens gestopt maar hij bleef dit volhouden. Ik heb hem even kort beet gepakt en streng aangekeken. Hij grinnikte nog wat maar op een andere toon dan ervoor en bergreep de boodschap. Toch moeilijk om je dan nog goed te houden :-) met dat smoeltje van hem.
Ik liep nog wat rond en drie minuten later klonk het heel zachtje "papa, papa". Zij hoofdje net boven de houten spijltjes uit. Ga maar weer lekker liggen en lekker slapen, zei ik zacht. Hij liet zijn hoofdje weer zakken. binnen een minuut klonk weer, 'mama, papa'. Ik ben maar even naar hem toe gegaan en begreep de boodschap. Hij wilde alleen nog maar even weten of ik boos was. Natuurlijk niet en heb hem een zoen op zijn bolletje gegeven en is daarna heerlijk zonder te tuteren in slaap gevallen. Heerlijk! Ook dat hoort erbij.
We zijn God dan ook dankbaar voor op welke manier dit alles nu gaat. Het lijken soms allemaal kleine dingen maar ze zijn voor ons van zo'n wezenlijk belang. Vanaf de eerste ontmoeting tot nu toe is het zo verbazingwekkend wat voor een kereltje het is en hoe God heeft voorzien in alles en hoe alles lijkt te passen.
Ook onze gids is toffe kerel en regelt echt alles. Nu is dat ook wel zijn werk maar zijn persoonlijkheid komt daar ook nog eens bij.
En dát heb je niet voor het uitzoeken ;-)
Tot in Beijing.
-
14 Oktober 2011 - 15:04
Anneke:
Jongens, jongens, dankjulliewel voor de nieuwe froto's, het leuke verhaaltje en het toffe filmpje. Het zo verschrikkelijk leuk om jullie op deze manier op de voet te kunnen volgen! Jullie hebben een schatje gekregen, een kereltje dat precies bij jullie past. Wat is hij lief en slim en wat kan hij al veel, zoals met stokjes eten - nu weet ik niet wat een kindje van 3,5... normaliter al allemaal kan, maar ik vind het er zo grote-mensenachtig uitzien zoals hij zit te eten. En hij geniet ervan!
Het leuke van de foto's is verder dat je wat kunt zien van de Chinese cultuur en natuur, zoals de beelden, de bouwstijl, de volkskleding, de prachtige herfstkleuren.
Nou lieverds, op naar Bejing. Hele goede reis. Hoe zal Zhuangetje dat vinden...?
Liefs,
Anneke -
14 Oktober 2011 - 15:05
Anneke:
Froto's??? haha -
14 Oktober 2011 - 15:11
Anneke:
Trouwens, herfstkleuren... ik dacht dat die geel-rode boom in de eerste fotoserie waarschijnlijk z'n herfstkleuren had aangetrokken, maar voor de rest is alles hartstikke groen en staan er kleurige bloemen: hoe zit dat eigenlijk daar in Nanjing? -
14 Oktober 2011 - 16:02
Bart:
Hoi Polleke en David,
Wat leuk om te zien hoe blij Zuang-Wei met jullie is en ook andersom! Ik was wel een beetje bezorgd dat het jochie een paar dagen lang alles bij elkaar zou krijsen, want het is natuurlijk niet niks, en dat jullie in alle staten zouden zijn! Maar hij weet jullie op waarde te schatten: superlieve en leuke ouders. En als we zo de foto's en filmpjes bekijken, lijkt het ook een erg leuk mannetje. Gefeliciteerd!!
Groetjes, Bart -
14 Oktober 2011 - 17:25
Gerard En Bianca:
Hallo vrienden,
Wat een mooi kereltje !~dat moet geweldig voelen om zo met hem samen te zijn, jullie schrijven leuke verhalen en leuke plaatjes.
Nou geniet ervan en ja wat hebben we toch een geweldige God !! Hoe groot is HIJ !!!!!!!!!!!!
Veel liefs van Gerard en Bianca -
14 Oktober 2011 - 18:18
Marijke En Henk:
Lieve Pauline en David,
Wat geweldig jullie belevenissen te mogen lezen. Heel dankbaar dat alles zo voorspoedig mag verlopen. Dankbaar dat jullie zoon nu bij jullie mag zijn. Een hele goede tijd toegewenst in China en genieten van
alles wat op jullie pad komt.
Hartelijke groet, Marijke en Henk
-
14 Oktober 2011 - 20:47
Hilbert:
Hallo lieve mensen, wat een leuke foto's! Geweldig om te zien wat een klik er al is tussen jullie zoon en jullie. Super! Ondanks dat je elkaar nauwelijks kan verstaan is er na een paar dagen al een enorme band. Je ziet aan alles dat, hij jullie helemaal ziet zitten! Geniet van jullie samenzijn daar. -
15 Oktober 2011 - 07:13
Hinke En Dick:
Jongens wat een mooie foto's en wat een feest van herkenning allemaal zeg.
Heel leuk om te lezen allemaal.
Nu op naar Beijing, de eerste halte naar huis.
Een hele goede vlucht en we blijven jullie volgen.
Hinke en Dick
Senna, Stijn en Ruben (nu nog in China) -
15 Oktober 2011 - 08:55
Henri,Brenda,Fang:
Wat fijn dat het zo geweldig gaat! Nu op naar Beijing...... Doe Grace onze groeten en geniet van deze mooie stad. En wat betreft die lichtknopjes.....bereid je vast voor op de terugvlucht naar Nederland. Die knopjes aan de stoel zijn zo interessant.................voor je het weet heb je een chinese stewardess naast je staan met een heel verhaal! En we spreken uit ervaring ;-) -
15 Oktober 2011 - 20:45
Suzanne:
Lieverds, Wat een prachtig plaatje vormen jullie!!! Echt genieten van de foto's en video. Heel veel plezier in Beijing, maar dat gaat zeker lukken.
Liefs, Michiel,Suzanne en kids
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
