29-juli-2018 - De dag is daar!
Door: David
Blijf op de hoogte en volg David en Pauline
30 Juli 2018 | China, Xi'an
29-juli-2018
….maar dan wel pas om 16:00. We mogen ons zelf nog even bezig houden met onze zenuwen.
Nadat we gister zijn geland in Xi’an heeft Wayne, onze gids en contact persoon voor de komende week, ons opgehaald en naar het hotel gebracht. Wayne regelt de hele papier winkel voor hier in Xi’an. We waren behoorlijk moe van de reis en slapen in het vliegtuig is ook niet mijn sterkste kant.
Slechts 1uur en 40min geslapen van vrijdag 08:00 tot zaterdag 16:00. Zhuang-Wei heeft het meest geslapen van ons allemaal. Om 19:30 hebben we nog wat gegeten in het hotel maar lagen er daarna weer snel in.
Naarmate de tijd verstrijkt beginnen nu toch ook de zeenuwen op te spelen. Zeker als we om 15:00 de taxi instappen op weg naar een soort van stadskantoor ( Civil Welfare ) waar om 16:00 de overdracht zal plaatsvinden.
Het valt niet mee om met een haperende en stotterende verbinding alle online te krijgen. We gaan ons best doen om dit prachtige verhaal aan te vullen met foto’s en filmpjes! Wordt vervolgd dus..!
Het vervolg ;-)
We moesten op de gang wachten in een soort stadskantoor waar we ondanks de drukte een half uur te vroeg waren. Nog meer tijd voor de zenuwen. We konden recht de hal inkijken waar de liften aankomen. Plotseling kwamen er mensen uit de lift met een klein kindje. Door het tegenlicht konden we even niet zien wie het waren en een moment dachten we dat het kleine kind Xijian was. Even ging er een schok door ons heen maar het blauwe jurkje verraadde dat het een meisje was. Nou zegt een blauw jurkje ook niet zoveel want het had me niet verbaasd als ze Xijian een blauw jurkje hadden aangetrokken. Zhuang-Wie kwam ook op Betty Boop schoenen met lampjes erin en op foto’s die in het kindertehuis zijn gemaakt heeft hij een roze pakje aan en ja een roze diadeem met strikje . Gelukkig had met de overdracht een mooie blouse en een tuinbroekje aan met bretels.
Enige minuten later kwam er Amerikaans stel binnen wat later de adoptie ouders bleken te zijn.
Nog langer wachten.
Ik pakt alvast video camera uit de tas om Wayne uit te leggen hoe hij werkte. Ik klapte het schermpje op waarna de camera gelijk aansprong. “Als je straks nou dit knopje indrukt…”, zei ik tegen Wayne maar had niet gemerkt dat er opnieuw mensen uit de lift waren gekomen.
Daar kwam hij dan met kleine mensenstapjes tussen zijn begeleiders in, Xijian!
Snel drukte ik Wayne de camera in zijn handen en hadden we alleen nog oog voor Xijian die inmiddels het gangetje was ingelopen met zijn begeleiders. Hij keek eerst eens flink de kat uit de boom en bleef maar een beetje staan tussen zijn begeleiders die hun best deden om te vertellen wie wij waren. Bij elke aanzet naar voren stribbelde hij een beetje tegen. Ook niet zo gek. We hadden een klein vloerkleedje meegenomen met wat weggetje, parkeerplaatsen, bomen en struiken erop. Deze legde we op de grond en gingen er naast zitten. Daarna haalden we er ook wat autootjes uit die we vervolgens op het kleedje zetten. Al snel wat het ijs een klein beetje gebroken wat de aantrekkingskracht van de autootjes bleek toch iets groter dan zijn angst. Met een paar grepen griste hij de autootjes weg en deed weer een paar stappen achteruit.
Na wat naar elkaar toe rijden van de autootjes op de gladde vloer ontdooide hij steeds verder. Zelfs zover dat hij bij Zhuang-Wei schoot belande waar hij rustig bleef zitten. Geweldig om te zien! Grote broer met zijn kleinere broertje. Ineens leek Zhuang-Wei een stuk groter, volwassener en wijzer dan dat hij al was. Trots op hem!
Gelukkig konden wij hem later ook eindelijk vast houden zonder al te veel problemen. Geweldig moment om hem eindelijk bij ons te hebben.
Dat hij een kleine frummel was wisten we al maar hij is wel erg klein. Zeker als je Zhuang-Wei gewend bent. Dat gaat hopelijk wel goed komen na wat Hollandse kost.
Geweldig momenten maar ook dat je weet dat zijn begeleiders op een onopvallend moment weg zullen gaan. Niet opvallend voor ons maar wel voor Xijian. Helaas kunnen zij niet op een andere
manier uit het leven van Xijian ‘verdwijnen’ terwijl ikzelf tegelijkertijd hen nogmaals zou willen bedanken.
Toen we met z’n drieën dicht tegen elkaar stonden met Xijan in onze armen tikte Xu Ling ons op de schouder dat dit het moment was dat zij zouden weggaan. Ze duwde ons meer naar elkaar toe met onze ruggen naar de duur zodat het zicht voor Xijian belemmerd werd. Een moment later stonden wij met ons vieren en waren ze vertrokken in de hoop dat Xijian het niet te snel door zou gaan krijgen.
Gelukkig gebeurde dit ook niet waar we toch ook wel een beetje verbaasd om waren. Even later zat hij lekker weer met Zhuang-Wei op de grond en bleek de aandacht toch weer meer uit te gaan naar het spelen met de autootjes terwijl wij nog wat documenten aan het doornemen waren.
Ook in de taxi terug naar het hotel zat hij weer heerlijk bij Zhuang-Wei op schoot samen naar buiten te kijken.
….maar dan wel pas om 16:00. We mogen ons zelf nog even bezig houden met onze zenuwen.
Nadat we gister zijn geland in Xi’an heeft Wayne, onze gids en contact persoon voor de komende week, ons opgehaald en naar het hotel gebracht. Wayne regelt de hele papier winkel voor hier in Xi’an. We waren behoorlijk moe van de reis en slapen in het vliegtuig is ook niet mijn sterkste kant.
Slechts 1uur en 40min geslapen van vrijdag 08:00 tot zaterdag 16:00. Zhuang-Wei heeft het meest geslapen van ons allemaal. Om 19:30 hebben we nog wat gegeten in het hotel maar lagen er daarna weer snel in.
Naarmate de tijd verstrijkt beginnen nu toch ook de zeenuwen op te spelen. Zeker als we om 15:00 de taxi instappen op weg naar een soort van stadskantoor ( Civil Welfare ) waar om 16:00 de overdracht zal plaatsvinden.
Het valt niet mee om met een haperende en stotterende verbinding alle online te krijgen. We gaan ons best doen om dit prachtige verhaal aan te vullen met foto’s en filmpjes! Wordt vervolgd dus..!
Het vervolg ;-)
We moesten op de gang wachten in een soort stadskantoor waar we ondanks de drukte een half uur te vroeg waren. Nog meer tijd voor de zenuwen. We konden recht de hal inkijken waar de liften aankomen. Plotseling kwamen er mensen uit de lift met een klein kindje. Door het tegenlicht konden we even niet zien wie het waren en een moment dachten we dat het kleine kind Xijian was. Even ging er een schok door ons heen maar het blauwe jurkje verraadde dat het een meisje was. Nou zegt een blauw jurkje ook niet zoveel want het had me niet verbaasd als ze Xijian een blauw jurkje hadden aangetrokken. Zhuang-Wie kwam ook op Betty Boop schoenen met lampjes erin en op foto’s die in het kindertehuis zijn gemaakt heeft hij een roze pakje aan en ja een roze diadeem met strikje . Gelukkig had met de overdracht een mooie blouse en een tuinbroekje aan met bretels.
Enige minuten later kwam er Amerikaans stel binnen wat later de adoptie ouders bleken te zijn.
Nog langer wachten.
Ik pakt alvast video camera uit de tas om Wayne uit te leggen hoe hij werkte. Ik klapte het schermpje op waarna de camera gelijk aansprong. “Als je straks nou dit knopje indrukt…”, zei ik tegen Wayne maar had niet gemerkt dat er opnieuw mensen uit de lift waren gekomen.
Daar kwam hij dan met kleine mensenstapjes tussen zijn begeleiders in, Xijian!
Snel drukte ik Wayne de camera in zijn handen en hadden we alleen nog oog voor Xijian die inmiddels het gangetje was ingelopen met zijn begeleiders. Hij keek eerst eens flink de kat uit de boom en bleef maar een beetje staan tussen zijn begeleiders die hun best deden om te vertellen wie wij waren. Bij elke aanzet naar voren stribbelde hij een beetje tegen. Ook niet zo gek. We hadden een klein vloerkleedje meegenomen met wat weggetje, parkeerplaatsen, bomen en struiken erop. Deze legde we op de grond en gingen er naast zitten. Daarna haalden we er ook wat autootjes uit die we vervolgens op het kleedje zetten. Al snel wat het ijs een klein beetje gebroken wat de aantrekkingskracht van de autootjes bleek toch iets groter dan zijn angst. Met een paar grepen griste hij de autootjes weg en deed weer een paar stappen achteruit.
Na wat naar elkaar toe rijden van de autootjes op de gladde vloer ontdooide hij steeds verder. Zelfs zover dat hij bij Zhuang-Wei schoot belande waar hij rustig bleef zitten. Geweldig om te zien! Grote broer met zijn kleinere broertje. Ineens leek Zhuang-Wei een stuk groter, volwassener en wijzer dan dat hij al was. Trots op hem!
Gelukkig konden wij hem later ook eindelijk vast houden zonder al te veel problemen. Geweldig moment om hem eindelijk bij ons te hebben.
Dat hij een kleine frummel was wisten we al maar hij is wel erg klein. Zeker als je Zhuang-Wei gewend bent. Dat gaat hopelijk wel goed komen na wat Hollandse kost.
Geweldig momenten maar ook dat je weet dat zijn begeleiders op een onopvallend moment weg zullen gaan. Niet opvallend voor ons maar wel voor Xijian. Helaas kunnen zij niet op een andere
manier uit het leven van Xijian ‘verdwijnen’ terwijl ikzelf tegelijkertijd hen nogmaals zou willen bedanken.
Toen we met z’n drieën dicht tegen elkaar stonden met Xijan in onze armen tikte Xu Ling ons op de schouder dat dit het moment was dat zij zouden weggaan. Ze duwde ons meer naar elkaar toe met onze ruggen naar de duur zodat het zicht voor Xijian belemmerd werd. Een moment later stonden wij met ons vieren en waren ze vertrokken in de hoop dat Xijian het niet te snel door zou gaan krijgen.
Gelukkig gebeurde dit ook niet waar we toch ook wel een beetje verbaasd om waren. Even later zat hij lekker weer met Zhuang-Wei op de grond en bleek de aandacht toch weer meer uit te gaan naar het spelen met de autootjes terwijl wij nog wat documenten aan het doornemen waren.
Ook in de taxi terug naar het hotel zat hij weer heerlijk bij Zhuang-Wei op schoot samen naar buiten te kijken.
-
30 Juli 2018 - 18:02
Anne Vita:
De tekst klopt niet met de foto's, ik begon me al ongerust te maken, maar gelukkig, aan de foto's te zien is het gelukt, wat heerlijk en wat is Zhuang Wei een grote trotse broer! Geniet en van harte gefeliciteerd van ons allevier!
liefs AnneVita -
30 Juli 2018 - 18:13
Marjon:
Ah.... die foto's met Zhuang-Wei... Ik smelt gewoon. Te schattig!
Ik hoop van harte dat het goed gaat met Xi-Jian en dat jullie een goede tijd hebben samen en elkaar beter leren kennen de komende dagen!
Veel liefs -
30 Juli 2018 - 19:27
Stefan En Fiona:
Wauw! Wat is dat een geweldige verwelkoming van jullie nieuwste gezinslid! Enorm spannend, maar om dan die knuffels tw zien op de foto’s... geweldig! -
30 Juli 2018 - 19:51
Nelleke En Leen:
Prachtig jullie zoals gezin te zien en wat een trotse grote broer die Zhuang-Wei! Geniet met en van elkaar.
Liefs Leen en Nelleke -
30 Juli 2018 - 20:32
Judith Stoker:
Wow... ontroerd... wat een mooi mannetje... en kijk toch eens hoe trots zijn broer is!!! <3 Kippenvelmomentje bij 30 graden hier...
Zegen! Judith Stoker -
31 Juli 2018 - 07:51
Hilbert & Christine:
Wat een mooie en ontroerende foto’s. Hij past echt bij jullie!
Hij oogt zo ontspannen op de foto’s! Lang op gewacht, nu in jullie armen! Geniet van elkaar daar in het verre China. -
31 Juli 2018 - 10:02
Juud:
Wauw, wat ontzettend mooi om dit te zien.
X Juud. -
31 Juli 2018 - 11:06
Yvonne:
Zo mooi om te zien! Zo schattig zoals Xi-Jian zijn handjes om de schouder van Zhuang-Wei legt en hoe trots Zhuang-Wei is..en jullie zijn als stalende ouders!
Gefeliciteerd!!
-
31 Juli 2018 - 12:17
Hannah Kleijwegt:
WAUWWW! -
31 Juli 2018 - 13:11
Dick Baelde En Wilma Rijsdijk:
Wat ontzetten mooi om te zien en wat zal dit kindje zich welkom voelen in jullie gezin.
Veel geluk met elkaar!
Dick en Wilma -
31 Juli 2018 - 16:25
Anneke:
Hallo, prachtig gezin wat een droppie je smelt van de foto's zwang-wei je bent een schat her veel geluk gezondheid en Godswege met jullie gezin kan niet wachtte n om het mannetje te ontmoeten liefs Anneke -
31 Juli 2018 - 19:04
Nannie:
De felicitaties nu is het echt. zo`n mooi kereltje in jullie armen te sluiten.
dankbaar zullen jullie zijn. wat een verrijking om zo toch een mooi ventje te mogen hebben.
geniet ervan en een behouden thuiskomst.
Nannie -
31 Juli 2018 - 19:50
Tamara:
Prachtig! Xijian in jullie armen en jullie gezin!
Geniet van en met elkaar!
Tamara -
31 Juli 2018 - 21:15
Suzanne:
Lieverds, Gefeliciteerd met jullie prachtige gezin. Twee prachtige zoons. Nog een hele fijne tijd in China. Liefste groet Michiel&Suzanne&Kids -
05 Augustus 2018 - 19:02
Anneke:
zo lief........... ik smelt
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
