Terracotta Leger

Terracotta Leger.

Bloed heet! Ik weet dat jullie in Nederland het ook niet bepaald koud hebben en dat je misschien wel verlangt naar sneeuwpoppen en ijspret maar hier is de wind ook nog eens verschrikkelijk warm. Als je ergens binnen stapt, waar heerlijk de airco brandt en je vervolgens weer naar buiten stapt, verwacht je wat heerlijke frisse lucht. De gekoelde aircolucht binnen is waarschijnlijk niet kouder dan 25 graden. Eenmaal weer naar buiten stap voel je de hete wind die direct op je adem slaat. Even lekker douchen heeft niet veel zin als je daarna weer naar buiten moet. Het zweet breekt je gelijk weer uit en staan de zoutstrepen in mijn shirt van waar mijn rugzak heeft gezeten. Wel jammer want even spelen in park doen je in zo’n geval ook niet snel en verlangen we toch wel naar de Nederlandse warmte.

Wel hebben met dit ‘heerlijke weer’ ons voor gek verklaard om het Terracotta leger te gaan bezoeken tegelijk met al die Chinezen die dat ook doen vanwege hun vakantie.
Dit was een uur rijden vanaf ons hotel.
Het is wel iets wat je gezien moet hebben maar of het het waard is…?
Het gehele complex is oorspronkelijk 2,5Km2 en bestaat uit meerdere gebouwen. Dit alles is pas 40 jaar geleden ontdekt en slechts een klein deel is pas opgegraven. Van de hoofdgang lijkt er geen einde te komen aan de pleinen met winkeltje met souvenirs, drinken en andere tentjes waar je wat kunt eten. Zelfs zit er een McDonalds, KFC, en een Strarbucks. We hebben qua afstand denk ik net zoveel afgelegd dan over het terrein zelf. Maar ja, als je twee een halve vierkante kilometer hebt met ruimte genoeg er omheen is het makkelijk ‘vullen’ met alles waar je maar geld aan kunt verdienen.

Even iets van Wikipedia om ook het educatieve gehalte wat op te krikken:

“Het graf van Qin Shi Huang is bedekt met een enorme laag aarde. Niemand weet waar de ingang is. Tot op de dag van vandaag is het graf nog niet blootgelegd. Uit historische verslagen blijkt dat het graf uit verschillende paleizen en paviljoens bestaat, vol met zeldzame edelstenen en andere schatten. Ook wordt er gezegd dat er automatische kruisbogen zijn geïnstalleerd die afgaan zodra het graf wordt geopend. Het plafond is ingelegd met parels om zo de zon, de maan en de sterren te kunnen nabootsen. De vloer en de muren zijn bestreken met brons om zo het water buiten te houden. En kwikzilver wordt in beweging gebracht om zo een stromende rivier na te bootsen.”

“Het Terracottaleger is de benaming voor de archeologische vondst van ongeveer 8000 terracottafiguren die als grafgiften werden meegegeven aan de eerste keizer van China, Qin Shi Huangdi. Het 'leger' bevindt zich tussen de berg Li en het hedendaagse Xi'an. Deze overblijfselen bij het graf van keizer Qin Shi Huangdi (259 v.Chr.-210 v.Chr.) behoren tot het UNESCO-werelderfgoed”

Met deze info wordt het toch wel iets bijzonderder en was het het zweten meer dan waard.
Het lastige is alleen dat het behoorlijk druk was en je je soms een weg moet banen door de mensenmassa die blijkbaar niet geleerd hebben om aan één kant te lopen zodat het tegemoet komend loopverkeer ook op een makkelijk wijze zijn weg in tegengestelde richting kan vervolgen.
Ik wilde namelijk nog wat extra foto’s maken en ben alleen langs de andere kant van de enorme grote hal weer terug gelopen naar het punt waar we hal binnen waren gekomen.
Het eerste stuk van mijn reis verliep nog voorspoedig omdat in dat deel de minst interessante beelden stonden. Wel afgebakende werkgebieden waar men probeert de uitgegraven figuren zo goed als mogelijk schoon te maken. Een paar duizend jaar onder een dikke laag aarde te hebben gelegen valt dat niet mee en sneuvel er zo her en der wel enkele figuren. Een goede methode is nog niet gevonden.
Na een stuk verder te hebben gelopen kwam er soort van vloedgolf van mensen op mijn af. Sommige waren blijkbaar gids van een groepje mensen die je verder niet zichtbaar uit elkaar kon halen.
De gids had namelijk iets van een telefoon en een headset met microfoon waarin hij praatte al was het de plaatselijke verslaggever van de lokale nieuwszender. Soms stonden er twee of drie naast elkaar wat te kakelen en ik kreeg ineens zin om iets bij de McDonalds te gaan bestellen. Blijkbaar konden zijn volgelingen via een App of iets anders afstemmen met hun telefoon op de info die de gids door zijn microfoon doorgaf.
Proberend rechts te blijven met mijn westerse opvoeding bleek onmogelijk. Hetzelfde geld ook lopend op de stoep. Bij een tegemoet komende wandelaar weet je soms nooit of hij of zij ook ‘gewoon’ rechts aanhoudt en is het soms altijd weer een verrassing waar de mede wandelaar naar uitwijkt.
Zo ook in dit geval. Hoe ik ook mijn best deed ik kwam altijd weer midden in die tegenstroom van mensen terecht of aan helemaal aan de linkerkant en ontging mij alle logica. Zo moeilijk is dat toch ook weer niet om één bepaalde richting aan te houden? Tot mijn verbazing, al slalommend door de menigte werd ik rechts ingehaald door een ouder chinees echtpaar die het wonder boven worden wonder lukte om in een rechte lijn zonder al te veel weerstand zich een weg te banen in mijn richting. Tot op vandaag ben ik er nog niet achter wat de voorwaarden zijn van het succesvol delennemen aan een tegendraadse wandeling. Blijkbaar straal ik toch iets ‘zwalkends’ uit zodat de ander partij anders reageert dan dat ik gewend ben.
Ik ben maar even aangehaakt bij het ouder echtpaar en de reis verliep op een onverklaarbare manier een stuk sneller zodat ik nog wat mooie foto’s heb kunnen maken aan de andere kant van de hal.